Starfsreglan um dísilrafallasett
Dísilrafallasett notar dísilolíu sem eldsneyti og hreina loftið sem síað er með loftsíu í strokknum er að fullu blandað við háþrýstiþokudísil sem sprautað er inn af eldsneytisinnsprautunartækinu, sem leiðir til hröð hækkunar á hitastigi. Þegar kveikjumarki dísilolíu er náð kviknar í dísilolíu, blandaða gasið brennur kröftuglega, rúmmál líkamans stækkar hratt og stimplinum þrýst niður, sem kallast vinna. Vegna þess að dísilvélar eru með marga strokka, vinnur hver strokka í ákveðinni röð og þrýstingurinn sem verkar á stimpilinn breytist í kraftinn sem knýr sveifarásinn til að snúast í gegnum tengistöngina og knýr sveifarásinn til að snúast stöðugt.
Samstilltur riðstraumsrafallinn sem passar við dísilvélina er settur upp samaxla við sveifarás dísilvélarinnar og snúningur sveifaráss dísilvélarinnar knýr raal snúninginn til að snúast. Með því að nota meginregluna um rafsegulvirkjun mun rafallinn gefa frá sér framkallaðan rafkraft sem getur myndað straum í gegnum lokaða álagsrás.
Ofangreint er grundvallarreglan um raforkuframleiðslu dísilrafalla. Í raforkuvinnsluferlinu þarf röð stjórna, hlífa og rafrása til að framleiða stöðugasta og nothæfasta rafmagnið.
Vinnulag samstilltra rafala
Grunnvinnureglan samstilltra rafala inniheldur eftirfarandi þætti.
1. Stofnun segulsviðs. Meðan á rafallsbúnaðinum stendur kemur örvunarvindan á örvunarsegulsvið með sömu pólun í gegnum jafnstraumsörvunarstraum, það er að segja að aðal segulsviðið er komið á.
2. Skurður hreyfing. Frumhreyfillinn, dísilrafallasettið eða bensínrafallasettið knýr snúninginn til að snúast og örvunarsegulsviðið af sömu gerð snýst ásamt skaftinu og klippir í röð vinda hvers fasa statorsins.
Eftir virkni straumleiðararafallsins virkar þriggja fasa samhverfur straumhópurinn sem aflvinda, sem kallast burðarberi framkallaðs raforkukrafts eða framkallaðs straums.
4. Myndun raforkuafls til skiptis
Vinnureglan samstilltra rafala er í raun meginreglan um rafsegulvirkjun. Með hlutfallslegri hreyfingu milli segulsviðs snúnings og statorvinda er vélrænni orka breytt í raforku. Þegar snúningurinn er knúinn áfram af frumhreyflinum, hreyfast segulsviðið og stator leiðarinn miðað, það er að leiðarinn sker segulbrautina og myndar þannig framkallaðan rafkraft í leiðaranum. Stefna þess er hægt að ákvarða samkvæmt hægri reglu u. Vegna stöðu segulskautanna á snúningnum klippir leiðarinn segulsviðslínurnar í lóðrétta átt. Þannig að á þessum tímapunkti er framkallaður rafkrafturinn í statorvindunni hámarks. Þegar segulskauturinn snýst 90 gráður er segulskauturinn í láréttri stöðu, leiðarinn sker ekki segulsviðslínurnar og framkallaður rafkrafturinn er núll. Snúningurinn snýst í 90 gráður og framkallaður rafkrafturinn í statorvindunni sker segulsviðslínurnar í lóðrétta átt, sem veldur því að framkallaður rafkrafturinn nær hámarksgildi sínu, en í gagnstæða átt eins og áður. Þegar snúningurinn snýst um 90 gráður í viðbót. Framkallaður raforkukrafturinn er einnig núll. Á þennan hátt, þegar snúningurinn snýst í eina lotu, verður framkallaður rafkraftur statorvindunnar einnig jákvæðar og neikvæðar breytingar. Ef snúningurinn snýst stöðugt og jafnt, verður reglubundinn og stöðugt breytilegur riðstraumskraftur framkallaður í statorvindunni og hægt er að gefa út strauminn í gegnum leiðsluvírinn.